Akıldan yoksun hareketler, sonuçta bir pantomim oluşturur. İlk hayal kırıklıklarının eseri, aklın kendini gizlemesiyle ortaya çıkar. Bireyler arasındaki diyalektik bağlantılar onunla yerini alır. Kişi, kafasındaki gerilme ve boşalmaları, kendi gerçeğine veya çelişkileri yaşamaya dair soruları, geriye dönüşleri, kuşkuculuğun nasıl birden bire yok edileceğini akılla çözümler.

Özdeşleşmeyi, insanların birbirleriyle kardeş gibi yaşamalarının gayesini hep o temin eder. Değişmez gibi kabul edilen ilkeleri dönüştürmeyi başarır. Kimi düşünceleri belirgin biçimde değiştirir. Öfke selinin dışa vurmasını bu olgu önler. Bu konumdan yola çıkarsam aklın acil bir diyete ihtiyacı var diyebilirim.

Ruhu tutkulardan temizleyebilme, hafızanın canlılığı, karakter belirlemeleri, yaşanacak veya yaşanılması istenmeyen olayları hep akıl tespit eder.

Akıl bireyle birlikte, toplum için de reddi mümkün olmayan bir simgedir, sorgulama bir vasıftır. Sevgi, akıl ile birleşince yapamayacağı şey yoktur. Ancak, karanlık duygular, aklı anlaşılmaz, içinden çıkılmaz hale getirir. İnsanın aklının ermediği şey aslında budur.

Akıl körlenince, bilgi örtülür, mahsur kalır. Bedensel istekler, arzular artmaya, hevesler yoğunlaşmaya başlar.
Sadist ve zalim bir insanın aklı, bedenine dönük çalışır ki, ona da akıl sahibi demek pek uygun olmaz.
Akılsızlık dertleri de beraberinde getirmeyi çok iyi bilir. Akılsızlık, uyumsuzluğu ve karamsarlığı oluşturur. “Aklı olmayan bir kişi” henüz dünya üzerinde var olmamıştır. Akıl doğurgandır, yapaylığı sevmez. Aksine, coşan, coşturan, canlandıran bir yapı taşı, beynin sevgiye ulaşmaya çalışan yakıtıdır.

Her aksiyon, startını akıl ile alır gerçek budur!

Şayet, ortam içinde “durgunluk” gerekiyorsa, o dahi aklın bir eseridir. İdealist olmayı da yine bu fonksiyon oluşturur.
Akıl, tabiri caizse insanı rezil de, vezir de eder.
Çözemediği konuları bir üst akla müracaat ederek neticelendirir.
Çünkü o türü evrenseldir, bölünme ve parçalanma kabul etmez...
Musa’nın elinden bırakmadığı simge haline getirdiği "asa"sı"Aklı" dır. Asası ile yaptığı işlerin mecazi olduğu, bunları aklı ile yürüttüğünün işaretidir.
Kuşkusuz, her yerde akıl atağa geçmiş, evrenin başına buyruk olmamasını temin etmiştir.

SEVGİYE KALIN…
ÇÜNKÜ SEVGİNİZ YOKSA İÇİ BOŞ ÇINLAYAN BİR BAKIR KAPTAN FARKINIZ OLMAYACAKTIR