Bazen öfkemi tülbende sarıp uzak diyarlara asarım. 
Biraz saflık, biraz alışkanlık olsun diye. Ben şimdi bir buzlu soğuk içecek tadında beklerken dualarımın gerçekleşmesini çaresizlik sinmesin diye içime kahkahalarla gülüyorum.

Bilirim yarası olanın kanatmaktır hep derdi. Ne kadar hırpalanmışsa karşındaki, kanatma çabası o kadar fazladır… Çığlığım derindir görebilene. 

Bazen kalmalı insan kendisiyle baş başa. En büyük cezasıdır bu çünkü. Beklerken tüketmemeli kendini. Yol almalı yaşama sevgiye doğru.
Ağırdır yükü ağır olanın yüküne ortak olma çabası. Yüklerini bırakmaz çünkü Tanrı’ya.

Hele de anası babası yoksa hiç sevilmedi ise, okşanmadıysa başı, farkında olunamadıysa varlığı yıllarca, görmezden gelindiyse… O zaman her sözcüğü kanatarak dökülür dudaklarından. Her söze çocukça ağlaması bundandır belki de.

Küçük çakıl taşları topluyorum sahilde. Sonra kız kalesi yapıyorum onlardan. Yüreğimi denize gömerek.
Karşıdan bakıyorum denize. Kız kalesinden Mersin’i görüyorum. 
Şimdi Mersin güzel olmalı. Kim bilir kaç kahkaha koşuyordur sahilinde.
Kim bilir kaç sevgili el ele geziyordur. Kim bilir kaç mutsuz insan uzaklardan gelecek bir kahraman beklemenin acısıyla yol gözlüyor dur.Kim bilir…
Mersin’de gecenin herkesi bir ışıkta toplamasına aşığım ben. Gündüzler herkesi olduğu gibi gösterirken, gece gizemiyle örtüyor bazı acıları.
Şimdi ben kayalıklara haykırıyorum, aksi bana dönüyor. Kayalıklar insanlar gibi nankör değil. Gönderdiğini sana sunuyor. Aslında çekip gider insan bazen kendinden ama herkes kaldığını sanır.

Şimdi İzmir bilse mersin için neler yazdığımı gücenir bana.Ama İzmir de biliyor ki ben en çokta çocuklarıma ,torunlarıma hasret duyuyorum. Çünkü hiçbir şehir taş duvarlardan ibaret değildir.Sende bilsen limon bahçelerinin yaşam kokan güzelliğini kızmazsın bana be İzmir.

Kör bir dalgada,uçurum kenarı duygularla dolaşıyorum. Gönül gözümdeki dostlar geliyor aklıma hayallerim çok hoyrat,çok devingen.
Şimdi soysuz zamanlarda asil meltemler bekliyor gibiyim yalnızlığımla baş başa 
Süresi müebbet hapse mahkum hayat yorgunu darmadağın düşlerim.
Demem o ki, ben çok yoruldum HAYAT!…benden bu kadar yani…

SEVGİYLE KALIN