Rüzgar bazen o kadar sert eser ki insan bir anda yerde bulur kendini.

İnsan düşmemeyi değil, düşünce nasıl kalkacaklarını öğrenmeli. Marifet düşünce nasıl kalkılacağını bilmektir.

DEFALARCA YENİLMEK MUTLAK BAŞARIYI GETİRİR.

Tabi hala yaşıyorsanız.

Bazen söğüt ağacı gibi olunmalı diyorum. Söğüt eğilir tekrar ama kırılmaz eski haline geri döner. Kararlı ve sakin; eğilen ama kırılmayan. Yıllarca ayakta kalmak ne kadar güçlü olduğumuza değil ne kadar dayanıklı olduğumuza bağlıdır.

KENDİMİ ANLATIYORUM SİZLERE.ÖRNEKLEDİĞİM İNSAN BENİM.Uzmanlar dayanıklılığı, yaşanan güçlükler karşısında gösterilen pozitif güç olarak tanımlıyorlar.Ben daima içine düştüğüm zor durumlarda kendimle alay ettim.Ve umudumu asla kaybetmedim. Buda benim mücadele gücümü ve dayanıklılığımı büyük oranda arttırdı. Zorluklar karşısında mücadeleyi bırakıp darmadağın olan çok kişi biliyorum. Ancak kimileri zorluklar karşılaşınca daha çok bilenir, daha çok çalışır ve yeni çıkış yolları bulur. VE BULMAK ZORUNDADIR.

Sorunlara takılıp kalmak yerine geleceğe odaklanmak, değişimin kaçınılmaz olduğunu bilmek ve buna uyum göstermek hayatın ta kendisidir.KARAMSARLIK HİÇ BİR KONUDA ZERRE KADAR

ÇÖZÜM SAĞLAMAZ.

Birçok meseleye ait tutum, fikir, davranış farklarının sebebine baktığımızda yaş ve cinsiyet gibi temel öğelerin açıklayıcı olmadığını göreceğiz. İyimser veya karamsar olma psikolojisini neler etkiliyor. Elbette bunun bireysel yaşanmışlıklarla, değerler ve inançlarla çok büyük bağlantısı var. Ama aynı zamanda ülke hayatına dair yaşanmışlıkların, umutların, umutsuzlukların, algıların da payı büyük. İnsanlar olumsuzlara karşı kendince emniyet alanları oluşturuyorlar. Önce bireysel yaşamıyla ülke yaşamını zihninde ayrıştırıp,üretmeye koyuluyor ve genellikle de tekrar KARAMSAR BİR RUH HALİ İLE BAŞA DÖNÜYOR.. Kamuoyunda ve sosyal medyada

karamsarlık, lanet, isyan üzerine kurulu bir kampanya var sanki. Kimi Türkiye’ye elle tutulacak neyi var diyor kimi ben böyle bir Türkiye’de yaşamaktan utanç duyuyorum diyor, kimi AL ELİNE SİLAHI EŞKİYA OL dercesine isyan ruhu ekiyor. Elbette sorunlar yok değil çok. Fakat ne yapmalı diye düşünerek yol, yöntem paylaşılması gerekirken İnsanları çıkmaz sokaklara itmenin bir mantığı yok.

ARABESK BİR RUHUN KIRMA ÇOCUKLARI OLUR. Sayın Orhan Pamuk bir kitabında şöyle diyor.

Utanç verici bir baskı var ama karamsar değilim.Evet var fakat karamsar,kötümser bir Türkiye tablosu kime ne yarar sağlar. Kişinin güven duygusunu zedeleyen, canlılığını ortadan kaldıran, onu dar bir çemberde yasamaya mahkum eden ve başkalarına şüphe ile bakmaya yönelten karamsarlık, psikolojik açıdan etkili olduğu gibi, fiziksel yönden de insanin sağlığına büyük zararlar verebilmektedir.BENİM BOYNUMDA Kİ DEMİR KALBİMİ NASIL EDİNDİĞİMİ SANIYORSUNUZ. Dikkat edin lütfen.

Karamsarlık asırlardır toplumların ve kişilerin geleceğini olumsuz olarak biçimlendiren büyük bir tehlikedir.

Peki madem durum bu ise neden karamsarlık işleniyor. Çünkü böyle bir talep var. Çözüm olarak egolar tatmin ediliyor.bırakıp gidesi geliyor insanın bu güzelim ülkeyi.Karamsarlık genel olarak isyan ruhunun körüklenmesini değil,yok olan değerlere körlemesine dalınmasını sağlıyor.Ama akıl kuvvetten üstündür.

Karamsar olmak çılgın bir fırtınadan sonra gülümsemeyi kesinlikle etkileyen olumsuz bir ruh halidir.

BARDAK OLMAYI BIRAK, GÖL OLMAYA ÇALIŞ.

Hintli yaşlı bir usta, çırağının sürekli her şeyden şikayet etmesinden bıkmıştı.

Bir gün çırağını tuz almaya gönderdi. Hayatındaki her şeyden mutsuz olan çırak döndüğünde, yaşlı usta ona, bir avuç tuzu, bir bardak suya atıp içmesini söyledi.

Çırak, yaşlı adamın söylediğini yaptı ama içer içmez ağzındakileri tükürmeye başladı."Tadı nasıl?" diye soran yaşlı adama öfkeyle "acı" diye cevap verdi.

Usta kıkırdayarak, çırağını kolundan tuttu ve dışarı çıkardı. Az ilerdeki gölün kıyısına götürdü ve çırağına bu kez de bir avuç tuzu göle atıp, gölden su içmesini söyledi.

Söyleneni yapan çırak, ağzının kenarlarından akan suyu koluyla silerken aynı soruyu sordu: "Tadı nasıl?" "Ferahlatıcı" diye cevap verdi genç çırak. "Tuzun tadını aldın mı?" diye sordu yaşlı adam, "Hayır" diye cevapladı çırağı.

Bunun üzerine yaşlı adam, suyun yanına diz çökmüş olan çırağının yanına oturdu ve söyle dedi: "Yaşamdaki ıstıraplar tuz gibidir, ne azdır, ne de çok. Istırabın miktarı hep aynıdır. Ancak bu ıstırabın acılığı, neyin içine konulduğuna bağlıdır. Istırabın olduğunda yapman gereken tek şey, ıstırap veren şeyle ilgili hislerini genişletmektir. Onun için sen de artık bardak olmayı bırak, göl olmaya çalış."SEVGİYLE KALIN ÇÜNKÜ SEVGİNİZ YOKSA İÇİ BOŞ ÇINLAYAN BİR BAKIR KAPTAN FARKINIZ OLMAYACAKTIR.