Hafta sonunu Antakya’da geçirmeye karar verdim. Konaklamak istediğim otelden rezervasyon için seyahat acentesi ile görüştüğümde, otelin dolu olduğunu öğrendim; kış ortasında tahmin etmediğim bir durumdu.

Gitmekten vazgeçmiştim; seyahat acentesi bana “neden butik otellere kalmıyorsunuz?”dedi. Şaşırmıştım; Antakya’da butik oteller olduğunu bilmiyordum. Fikir cazip geldi ve Antakya gezisi isteğimi daha da kuvvetlendirdi.

Butik otel için rezervasyon yaptırmak istediğimde yine bir şaşkınlık yaşadım; bu kez de bütün butik oteller doluydu.

Butik otellerin daha pahalı olduğunu da söylemeliyim. Şans eseri son bir odayıayırtabildim; böylece anlam kazanan Antakya gezime başladım.

Butik otelim, eski Antakya’da araçların giremediği dar sokakların birinde idi. Eski Antakya evlerinin arasında yerleri taş döşemeli dar sokaklardan geçerek otele ulaşıncaya kadar,Antakya’nın o gizemli havasını hissediyor, bir eski zaman koridorundan geçiyorsunuz.

Butik otel eski bir Antakya evi idi. Yeşillikler içerisinde geniş avlusu, şık oturma yerleri ve ortasında bir dev portakal ağacı… Odalar eski mobilyalarla döşenmiş, yerlerde eski halılarıyla bir asır öncesinin ağaç ve taş kokusu ile birlikte o dönemin ruhunu hissediyorsunuz.

Tabii hemen Mersin’i düşünüyorum.

Yıllar önce Mersin Valiliği’nin başlattığı eski evlerin ve eski Mersin’in ortaya çıkarılacağı “Gülümseyen Mersin” projesini hatırlıyorum. Mersin’de hem eski kent, hem de butik otel olmaya uygun eski evler vardı.Bu projeye başlandı; ama ne yazık ki sürdürülemedi.

Bitmeyen bu projeyi hiçbir kent dinamiği sorgulamadı ve şimdilerde de bütünüyle unutuldu.

Antakya’nın hayranlık uyandıran bir çarşısı var; kendimi yıllarca gidip çok keyif aldığım Halep Çarşısı’nda hissettim.

Saatlerce dolaşabileceğiniz, alışveriş yapacağınız, kasapların hemen önünüzde hazırladıkları tavalarda yemeğinizi yiyeceğiniz, Antakya künefesi yapan bir yerde oturabileceğiniz, bir kafede kahvenizi içebileceğiniz renkli, gizemli ve etkileyici bir çarşı…

* * *

Bir deMersin’de Bit Pazarı dediğimiz çarşıyı düşünüyorum.

Trafiğe kapanacak Silifke Caddesi ile birkaç bölüm halindekibu çarşı bütünleşir, balık pazarı ve kasaplar çarşısı ile de buluşarak çok daha ilginç bir çevre ortaya çıkarılıp bir cazibe merkezi yapılabilir.

Çarşı içine otantik restoran ve kafeler yerleştirilebilir. Çiçekçiler, yöresel yiyecekler ve elişleri satan küçük dükkanlar oluşturulabilir.

Şu anda Büyükşehir Belediyesi tarafından zaten kısmen altyapısı tamamlanmış olan çarşı, Türkiye’nin en önemliotantik çarşılarından biri olabilir.

Daha da ilginç olan şudur: Dünyada bir kilisenin yalnızca iki kapısının ayakta kaldığı ve arasının çarşı yapıldığı başka bir yer yoktur. Mersin Bit Pazarı bu yanıyla da ilginç bir otantik mekândır.

İstasyondan Kültür Merkezi’ne üç cami, bir Katolik ve bir Ortodoks kilisesi var; bir kilisenin ayakta kalan kapıları, bir çok eski ev, eski yapı, ve Cumhuriyet dönemi mimarisiyle kent içinde geniş ve anlamlı bir cazibe merkezi kolaylıkla oluşturulabilir.

( Antakya izlenimlerimi paylaşmaya devam edeceğim…)